Peyote "Milaan maakt me angstig, maar ik heb plezier"

"Ik probeer niet na te denken over de rest van de line-up...", geeft Willie Peyote toe, terwijl hij de namen van de andere hoofdrolspelers van deze eerste editie in het Parco della Musica in Segrate doorneemt. De enige Italiaan op het programma, de rapper uit Turijn, steekt een zekere bewondering voor veteranen van de Anglo-Amerikaanse showbizz zoals Massive Attack , Nine Inch Nails of Smashing Pumpkins niet onder stoelen of banken. Om nog maar te zwijgen van The Who , die op 22 juli het podium betreden voor het laatste Italiaanse concert uit hun carrière. Hij, Guglielmo Bruno, alias Willie, die eind augustus veertig wordt, wordt volgende week donderdag verwacht. "Afgezien van de onbeheersbare hitte vermaak ik me prima", verzekert hij. "Ook al is het nog te vroeg om een ​​oordeel te vellen, want we hebben tot nu toe maar een paar concerten gedaan, waaronder dat in Turijn waar ik, vroeg, mijn verjaardag vierde."

Wat vind je van het liveseizoen dat we nu meemaken?

"Ik heb verschillende shows gezien en ik moet zeggen dat, hoewel de post-pandemische bubbel is gebarsten (toen was er een grote behoefte aan livemuziek en werkte bijna elk voorstel - red.), het mij lijkt dat veel mensen nog steeds naar concerten gaan."

Wat vond je leuk?

Ik zag Marracash, Cremonini, Pinguini Tattici Nucleari, maar ook Joan Thiele, Franco 126 en Dario Brunori. Ik vond ze allemaal erg leuk, ook al waren de twee meest interessante liveshows van artiesten die ik niet goed kende Marco Castello en La Niña.

Sommige stadionblockbusters zijn heel conceptueel en hebben een heel precies verhaal.

Interessant, maar het is niet mijn ding. Ik hou van concerten waar veel gespeeld wordt en er veel verhalen verteld worden door middel van muziek, misschien met een groot orkest, koren, strijkers.

Gaza, Oekraïne, burgerrechten. De microfoon is een beetje een risico, of niet?

"Volgens mij wel. Het geeft je de mogelijkheid om veel mensen te bereiken en het is goed om dat nuttig te gebruiken. Ik praat niet over veel dingen die al in de nummers voorkomen, maar ik wissel dat af tussen nummers door. Elk onderwerp dat me aanspreekt, heb ik al behandeld in de muziek en daarom is er ruimte voor een plek in de afspeellijst."

De single " Giorgia nel Paese che si Meraviglia ", bijvoorbeeld.

"Ja. Op dit moment lijkt ons land een land dat wacht. Op veranderingen. Ik heb het gevoel dat er een soort rust voor de storm heerst, laten we het zo noemen. Ook het gevolg van de internationale politieke situatie die iedereen op scherp zet."

Elk publiek heeft zijn eigen eigenaardigheden. En het Milanese publiek is daarop geen uitzondering.

Milaan is het centrum van de wereld, maar omdat alles hier draait, is het ook de thuisbasis van de wolf. Spelen in Milaan heeft een grotere impact dan waar dan ook, omdat de stad, juist door deze eigenschappen, je verantwoordelijk maakt en een goede, positieve, stimulerende angst op je legt.

Sanremo 2026 , heb je er al over nagedacht?

"De titel van het lied waarmee ik dit jaar terugkeerde naar de competitie, 'Grazie ma no grazie', is hier van toepassing. Ik zal het thuis op televisie bekijken, net als de rest van de Italianen."